Steeds vaker kom ik in gesprekken het woord "non-monogamie" tegen. En daaronder valt heel wat: polyamorie, open relaties, swingen,… En wat me opvalt, is dat mensen vaak struikelen over de begrippen ethische en consensuele non-monogamie. En ik snap dat. Ze klinken gelijkaardig, en voor mij zit er toch een belangrijk verschil in hoe je ermee omgaat.
Consensuele non-monogamie, iedereen stemt toe
Volgens mij gaat het bij consensuele non-monogamie vooral over afspraken waar iedereen mee akkoord gaat. Het is open, er is toestemming, en er wordt gecommuniceerd over wat mag en wat niet. Het kan dus perfect zijn dat twee partners afspreken dat er ruimte is voor intieme of lichamelijke contacten met anderen, binnen bepaalde grenzen.
En dat is al heel wat, in een wereld waarin veel mensen nog in het geniep buiten hun relatie stappen, is die openheid en toestemming een belangrijke stap.
Ethische non-monogamie, doen wat klopt voor alle betrokkenen
Maar voor mij gaat ethische non-monogamie nog een laagje dieper. Het gaat verder dan toestemming, het draait om hoe je met elkaar omgaat.
Niet: “Ik heb toestemming, dus ik mag.”
Maar: “Ik wil dat het goed zit tussen ons. Dat het klopt voor jou én voor mij.”
Bij ethische non-monogamie speelt eerlijkheid een grote rol, en ook zorgzaamheid, zelfreflectie, en de bereidheid om te luisteren naar wat de ander nodig heeft, ook als dat ongemakkelijk is. Het is een proces, geen formule.
"Toestemming zegt: ‘Ik weet het en het is oké.’
Ethisch handelen vraagt: ‘Hoe zorgen we dat het goed blijft voor ons allemaal?’"
Waarom ik het verschil belangrijk vind
In de praktijk zie ik soms dat mensen wel afspraken hebben, maar dat die niet (meer) goed aanvoelen. Er is toestemming, ja, maar misschien is er nog onvoldoende ruimte om twijfels of emoties te uiten. Of één partner leeft ‘voluit ENM’ terwijl de ander zich aanpast uit angst om de verbinding te verliezen.
Voor mij maakt het dan een wereld van verschil of je die relatie vormgeeft vanuit wederzijdse zorg en eerlijkheid, of gewoon vanuit het idee: “We hebben het toch afgesproken?”
Misschien herken je jezelf hierin…
Ben je aan het verkennen wat liefde in meervoud voor jou betekent?
Of leef je in een open relatie waarin één van jullie zich wat verloren voelt?
Misschien bots je op gevoelens rond intimiteit, onzekerheid of onuitgesproken noden.
Voel je een verlangen om hierover te praten? Je kan bij mij terecht.
Ik maak ruimte om samen te verkennen wat bij jou of jullie past. Op een manier die veilig voelt, richting geeft en klopt met wie jij bent.
